เล่ห์ราคีสีกุหลาบ

“คุณไม่ควรทำกริยาไม่น่ารักแบบนั้น ปากจัดว่าคนโน้นคนนี้”ชายหนุ่มร่างสูงมายืนอยู่ข้างหลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ที่รู้คำพูดของเขามันทิ่มแทงบาดลึกหัวใจเธอเหลือเกิน “ค่ะ ฉันคิดว่าคำแรกที่ได้ยินจากปากของคุณมันน่าจะเป็นคำขอโทษจากสามีที่นอกใจไปกับผู้หญิงอื่นมากกว่า นี่ฉันคงคาดหวังมากไปจะเพ้อสินะ”เธอบอกน้ำเสียงราบเรียบ นัยน์ตาบอบซ้ำว่างเปล่าแต่ในใจมันเหมือนมีเหล็กแหลมนับร้อยคอยทิ่มแทงอยู่ “มุก”เขาปรามเสียงหนัก เขาเห็นดวงหน้าปนเศร้า ดวงตาคมสวยที่เคยทอประกายบวมเป่งเหมือนผ่านการร้องให้มาอย่างหนัก เขาอยากกอดปลอบโยนเหลือเกิน “หรือคุณจะให้ฉันยิ้มร่าดีใจล่ะ ที่เห็นผู้หญิงไปนั่งเกยบนตักสามีในร้านอาหารที่คนเยอะขนาดนั้น” หน้างอง้ำ ดวงตาเริ่มรืนเม็ดน้ำตาด้วยความน้อยใจ มือบางปัดป้องมือใหญ่ที่พยายามโอบกอดปลอบโยนเธอ