นิมิตพิศวาส

ขณะที่น้ำหวานกำลังงุ่นง่านโกรธเขาอยู่โดยไม่ยอมมองหน้า อย่างไม่ทันตั้งตัว  แพทริคก็ก้มหน้าลงมาจุมพิตบนริมฝีปากเธออย่างอ่อนโยน  แล้วขบเม้มไปตามมุมกลีบ  ปากหวานละมุมที่เปื้อนเปรอะครีมเค้ก  ความหอมหวานของขนมเค้กในปากเธอทำให้เขาอยากกินมันไม่รู้จบ  เขาไม่เคยรับรู้มาก่อนว่า  ขนมหวานที่เคยไม่ชอบมันจะมีรสชาติแสนอร่อยขนาดนี้  รสจูบของเธอมันเหมือนของหวานที่น่าปรารถนา  และปลุกความเร่าร้อนในตัวเขาได้ไม่ยาก  เป็นขนมหวานที่ต่อให้กินทุกวันแล้วน้ำตาลในเลือดสูงเขาก็ยอม

            เธอยืนนิ่งตัวแข็งทื่อเหมือนคนถูกสาป  พอตั้งใจจะก้าวเท้าถอยหลังหนีแต่สะโพกก็ชนกันเคาน์เตอร์ครัวทำให้ไปไหนไม่ได้  อารมณ์ที่กรุ่นโกรธเขาอยู่เมื่อครู่ได้แปรเปลี่ยนเป็นความร้อนที่วูบวาบขึ้นมาทั่วใบหน้า  คราวนี้เธอเริ่มกลัวใจตัวเองเพรากลัวพ่ายแพ้ต่ออารมณ์แห่งความปรารถนาที่กำลังถูกเขาก่อขึ้น

            “ถ้าของหวานรสชาติแบบนี้  ผมกินได้ทุกวันไม่มีเบื่อ”  แพทริคถอนปากออกมาแล้ว  กล่าวเสียงแหบพร่าพลางสบตาเธอ  เขามองเห็นแววตาที่โอนอ่อนผ่อนตามกับความโกรธเมื่อครู่นี้ได้มลายหายไปหมดแล้ว

            “ขอโทษนะ  เขาเอ่ยแล้วใช้มือปาดน้ำตาให้เธอก่อนจะก้มหน้าลงไปจุมพิตซ้ำอีกครั้ง”