เล่ห์วังวนกลเสน่หา

“หลายคนคงอยากรู้นะคะว่าทั้งคู่เจอกันได้ยังไง  แล้วรักกันที่ไหน”  คำถามนี้ทำเอาทุกคนในงานเงียบกริบ  แม้กระทั่งเสียงหายใจยังไม่มีใครได้ยิน  ทุกคนลุ้นและรอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ  ซึ่งเจ้าสาวก็รับไมค์มาถือไว้พร้อมโปรยยิ้มหวาน ๆ ให้แขกในงาน

            “ในทุกวันนี้มีหลายคู่ที่แต่งงานกันโดยไม่ได้รักกัน  และมีหลายคู่ที่แต่งกันเพราะความจำเป็นส่วนตัว  หนึ่งในนั้นก็มีคู่ของฉันอยู่ด้วยค่ะ”

คราวนี้ทุกคนต่างก็สงสัยหนักกว่าเดิมร้อยเท่าพันเท่า  เจ้าสาวช่างบ้าดีเดือนจนเจ้าบ่าวที่ยืนข้าง ๆ จุกที่หน้าอกข้างซ้ายไปทั้งแถบ  หากเขายังคงนิ่งอยู่

            “ฉันไม่ได้รักผู้ชายคนนี้หรอกค่ะ  ที่แต่งงานด้วยเพราะมีเหตุผลส่วนตัว  โปรดอย่าถามว่าเกิดอะไรขึ้น  และอย่าถามว่าเจ้าบ่าวตัวจริงของฉันไปไหน  ซึ่งฉันคงตอบพวกคุณไม่ได้  ถ้างานวันนี้มีอะไรขาดตกบกพร่องไป  ดิฉันต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ”

อิชยากล่าวจบก็ยื่นไมค์ให้อีกฝ่าย  เจ้าบ่าวรับมันมาก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า  “ผมคงไม่มีอะไรต้องพูดอีกในเมื่อเธอได้พูดทุกอย่างไปหมดแล้ว  ขอบคุณและขอโทษทุกท่านอีกครั้งครับ”

ศราวินพูดจบก็ส่งไมค์คืนพิธีกร  ร่างสูงเดินดุ่ม ๆ ออกจากห้องจัดเลี้ยง  อิชยาหน้าเสียก่อนจะเดินตามเขาออกมาท่ามกลางเสียงฮืฮฮา  และสายตาของแขกในงานนับพัน