พิศวาสเล่ห์รักนายอคินห์

"ช่วยด้วย...พี่คินห์ช่วยพลอยด้วย" เสียงขานเรียกชื่ออคินห์...ดังจากที่ไกลโพ้น...ยังคงดังวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ชายหนุ่ม "พลอย!...อยู่ไหน!...เธออยู่ที่ไหน...พลอย!!!" อคินห์ตะโกนเรียก 'พลอยพรรณ' น้องสาวคนเดียวของเขา "ปัง ๆ ๆ ฮือ ๆ ๆ....ใครก็ได้เปิดประตูให้ที" เสียงทุบดังออกมาโครม ๆ พร้อมกับเสียงเด็กผู้หญิงร้องไห้ฟูมฟายปานจะขาดใจ...ทว่า...ชายหนุ่มยังเดิน วนเวียนไปมา...ไม่เห็นต้นกำเนิดของเสียงอย่างแน่ชัด... "เปิดเดี๋ยวนี้...พลอยอยู่ในนี้...พี่คินห์...พ่อจ๋า...แม่จ๋า...หนูจะตายอยู่แล้ว!!" "ช่วยด้วย!!! พลอยหายใจไม่ออก...ปะ...ปล่อยพลอยไปเถอะ...พลอยจะไม่บอกใคร..." "กรี๊ด!!!..." เด็กสาวกรีดร้องโหยหวนน่าสยดสยอง "พลอย!!!..." อคินห์ตะโกนสุดเสียง...นั่งทรุดลงกับพื้น...มองไม่เห็นที่มาของเสียง... ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายซ้ำซาก...ลุกขึ้นนั่งบนเตียง... อคินห์ก้มหน้าลงพร้อมกับกอดเข่าตัวเองเอาไว้ ให้แน่นที่สุด...ริมฝีปากชายหนุ่มสั่นระริก น้ำตาของลูกผู้ชายเอ่อท้นอยู่ในดวงตาคู่สีน้ำตาล ที่ปกติเต็มไปด้วยความเข้มแข็ง "เกือบยี่สิบปีแล้วสินะ...พลอยจากไปพี่อย่างไม่มีวันหวนกลับ...เธอคงจะเจ็บปวดไม่น้อย...ใครทำกับเธอได้ถึงขนาดนี้.!!"