พรหมพรางใจ

“พี่จะถือว่าเราสองคนเป็นสามีภรรยาด้วยความเต็มใจแล้วงานนี้ไม่มีใครบังคับ ใคร พี่เต็มใจที่จะมีข้าวเป็นภรรยาของพี่แล้วข้าวล่ะเต็มใจจะใช้ชีวิตกับพี่หรือ เปล่า” สายตาของธาดามองเธอด้วยความห่วงหาอาทร สาวิตรีก้มหน้ายิ้มแล้วพยักหน้าเบาๆเป็นคำตอบความอบอุ่นที่ไม่คิดว่าจะได้ รับจากชายหนุ่มทำให้เธอซาบซี้งจนไม่อาจจะกลั้นน้ำตาไว้อยู่ เสียงเครื่องยนตร์สตาร์ทอีกครั้งพร้อมกับเสียงกระซิบข้างหูของสาวิตรีเบาๆ ก่อนที่ธาดาจะขับรถเลี้ยงเข้าไปในบ้านบริบาลภิรักษ์ก็คือว่า “เวลาต่อจากนี้ไปอีกที่เหลือเป็นหน้าที่ของข้าวที่ต้องมาทำให้หัวใจพี่งอก เงยด้วยความรักของเราครอบครัวเราจะไม่เสียเวลาไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่องอีก ต่อไปแล้วจากนี้ไปพี่จะใช้เวลาที่มีทั้งหมดรักษาความรักที่ค่อยๆเริ่มต้นของ เราให้งอกเงยขึ้นมาได้อย่างสมบูรณ์” เขาหอมแก้มนวลของเธอเบาๆ  เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป มาติดตามพร้อมกันในพรหมพรางใจเล่มนี้