อาตมะโพธะ: สี่สิบโศลกพินิจสัจจะของรามนะมหาฤษี (สภาพ 70%)

อัตตาดำรงอยู่ ทุกสิ่งก็ดำรงอยู่

อัตตาไม่ดำรงอยู่ ทุกสิ่งก็ไม่ดำรงอยู่

ดังนี้แล อัตตาคือทุกสิ่ง

การตรึกตรองสืบค้นว่า อัตตาคือสิ่งใด

นั่นคือการศิโรราบต่อทุกสิ่ง

ศรีมุรุกันร์ (Sri Murukanar) ศิษย์ของรามนะมหาฤษีขอให้รามนะสรุปคำสอนของท่านเองอย่างสังเขป ในรูปคำประพันธ์ตามประเพณีนิยมจำนวนสี่สิบโศลกรามนะจึงประพันธ์ร้อยกรองในภาษาทมิฬ ซึ่งเป็นภาษาท้องถิ่นของอินเดียใต้ ขึ้นในราวปี ค.ศ. ๑๙๒๘ บท ประพันธ์ชิ้นนี้มีชื่อในภาษาทมิฬว่า อุลละฑู นารปะฑู

อุลละฑู มีความหมายถึง “การดำรงอยู่” และ “สัต” แต่มักนิยมใช้กันทั่วไปในตัวบททางศาสนาและปรัชญาในความหมายถึง “สัจจะ” หรือ “ความจริง” นอกจากนี้ยังอาจตีความได้ว่าคำนี้หมายถึง “อาตมัน” หรือตัวตนแท้ในบริบทของคำสอนฮินดู

ส่วนคำว่า นารปะฑู หมายถึง จำนวนสี่สิบ ซึ่งเป็นจำนวนโศลกตามประเพณีในบทประพันธ์ทางศาสนาของอินเดียใต้ ดังนั้นชื่อของบทประพันธ์นี้จึงหมายถึง “สี่สิบโศลกพินิจสัจจะ” หรือบทประพันธ์สี่สิบบทที่กล่าวถึงความจริงแท้