ดื่มทะเลสาบ อาบทะเลทราย (สภาพ 70%)

ยากที่จะระบุว่าราชะสถานมีเสน่ห์อย่างไร หรือผมหลงใกลสิ่งหนึ่งสิ่งใดเป็นพิเศษ แต่แน่ๆ ผมไม่ใช่คนที่อยู่ในทะเลทรายได้ชั่วชีวิตอย่างราจีฟ ไม่มีหัวใจรักภักดิ์ใครพอจะรอตราบกัปกัลป์อย่างกายะตรีแห่งพุชการ์ รวมทั้งไม่ใช่คนที่เข้าถึงรากเหง้าศิลปวัฒนธรรมอะไรมากมาย

เมื่อตัดความไม่ใช่เหล่านั้นออกไป ที่เหลืออยู่คือ กาก ของความ ใช่ ในบางอย่าง กากนั้นดังกระจกสะท้อนเล็กๆ ของคนที่ทำชีวิตเรี่ยหกตกหล่น สะเปะสะปะเดินเลยหนักกิโลเมตรที่ 30 ของชีวิต จะสลักสำคัญหรือไม่ ผมไม่รู้จะนำไปใช้แก้ไขอนาคตตัวเองได้หรือไม่ ยิ่งไม่ทราบไปใหญ่มันเพียงทำให้รักและชังตัวเองอย่างบอกไม่ถูก

ทะเลสาบและทะเลทรายนั่นเองที่ช่วยกันบรรเลงว่าเดินทางลำพัง รู้จักโลกน้อยกว่าที่คิด รู้จักตัวเองมากว่าที่ควร