เหลี่ยมรักพรหมจรรย์

รอยยิ้มยียวนแต้มเรียวปาก สายตาส่องแสงวิบวับจนหล่อนอยากฉกลูกตานั้นออกจาเบ้าตาเขานัก ชายหนุ่มจะได้ไม่ไปทำหน้ากวนโทสะเช่นนี้กับใครอีก หญิงสาวยื้อแขนไปมา ออกแรงพยายามสะบัดข้อมือเล็กออกจากการจับกุมดังคีบเหล็กที่ล็อกท่อนแขนลูน่า เอาไว้ "ฉันบอกให้ปล่อยไง ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนอื่นช่วยจริงๆ นะ" เสียงตะคอกเดือดดาล ร่างเล็กสะบัดรั้งยื้อแรงของเขาเอาไว้ ริมฝีปากอิ่มสวยยังคงต่อว่าแบรรี่ไม่ยอมหยุด จนใบหน้าแดงก่ำด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว "ร้องสิ ร้องเลย ร้องให้คนช่วย ถ้าเธอร้องเรียกคนอื่น ฉันจะใช้ลิ้นฉันนี่แหละอุดปากเธอเอง ลองดูสิ ลองดู" เสียงเข้มเอ่ยปรามหล่อนอย่างข่มขวัญ คนร่างเล็กกว่าเบิกตากว้างตกใจคำขู่ของเขา ริมฝีปากหุบฉับเมื่อเขาโน้มใบหน้าหล่อเหลาเข้าใกล้ หญิงสาวสะบัดหน้าหนีอย่างลนลาน พยายามดันร่างใหญ่ให้ออกห่างจากตัวหล่อน แต่ดูเหมือนว่ายิ่งลูน่าดิ้น แบร์รี่ยิ่งแกล้งเข้าใกล้ใบหน้านวลผ่องยามต้องแสงไฟของหญิงสาว