สาปรักอสูร

“พาฉันมาที่นี้ทำไมแล้วที่นี้ที่ไหน”นาลันถามขณะเดินขากระเพลกออกมาจากตัวรถ “ก็ผมบอกแล้วไงว่าอยู่นิ่งๆ และหยุดพูด!! อ่อ…ผมขอเพิ่มอะไรอีกอย่างนะระหว่างคุณอยู่ที่นี้ไม่ว่าผมสั่งอะไร คุณต้องทำ” “ฉันน่ะเหรอ!เรื่องอะไรที่ฉันจะต้องทำตามที่คุณสั่ง” “หึ! หรือคุณอยากจะลองดีกับผมถ้าหากคุณขัดขืนไม่ยอมเชื่อฟังคำสั่งผมแม้แต่นิดผม รับรองเลยว่าคุณจะมีผัวที่นี้แน่ผมเองนี่แหล่ะจะยัดเยียดความเป็นผัวให้คุณ เอง หรือหากยังไม่พอใจว่าผมเติมเต็มให้คุณไม่พอ ผมว่าคนงานข้างล่างนั่นเขาคงยินดีแน่นานมากแล้วนะที่คนงานที่นั่นไม่ได้กลับ บ้าน หึ!คงสาสมกับความไม่พอของเธอแล้วสิว่าที่เจ้าสาวสุดสวย” “ไอ้ทุเรศ หยาบคาย!!” อาทรถลำเข้ามากุมคอหญิงสาวทันที“หยุดใช้คำพูดกับฉันแบบนี้นะหากเธอด่าฉันแม้ แต่คำเดียวอีกล่ะก็ ฉันจะจับเธอเหวี่ยงลงหน้าผาเดี่ยวนี้” “ฉันทำผิดอะไร…เธอถึงมาทำกับฉันอย่าง…นี้”นาลันพยายามพูดผ่านมืออันทรงพลัง ของเขา “เธอทำผิดแล้วยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ…”อาทรขยับหน้าเข้ามาใกล้“…ความโลภของเธอ และรวมทั้งคนในตระกูลเธอไงล่ะ” นาลันสะบัดตัวหนี“อย่ามาว่าพ่อแม่ฉันแบบนี้น่ะ ไอ้คนบ้า ฉันไม่เข้าใจแล้วสิ่งที่นายฉุดฉันมายังงี้มันเรียกว่าถูกงั้นเหรอ!!” “มันก็ยังผิดน้อยกว่าคนของตระกูลของเธอล่ะกัน”  เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป มาติดตามพร้อมกันในสาปรักอสูรเล่มนี้