พิพากษาพญามาร

เผียะ! “ต่อให้ฉันตาย ฉันก็ไม่มีวันขายให้กับคุณเลวอย่างคุณ!” “เหมือนกัน!ถ้าผมไม่คิดว่าที่ดินตรงนั้นมันสำคัญต่อธุรกิจของผมล่ะก็อย่า หวังว่าคนอย่างผมจะลดตัวมาข้องแวะ” “พูดง่ายดีนี่พอไม่ได้ดั่งใจขึ้นมาก็ตีรวนราวีคนอื่นเขาราวกับคนพาลหัดใช้ สมองขี้เลื่อยของคุณลองคิดดูบ้างว่าที่แปลงนั้นมันก็สำคัญกับฉันจนไม่อยาก เสียมันไปเหมือนกันฉันไม่ได้ต้องการเงินอะไรของคุณแม้แต่บาทเดียว มีสเตอร์เลนนิกส์หรือต่อให้ยกทั้งกองมรดกที่คุณมีมาให้ฉันก็ไม่สน รู้ไว้ซะด้วย!” “แม้ว่าตัวคุณเองจะต้องตกเป็นของผมอย่างนั้นน่ะหรือคุณกล้าเอาเรือนร่างของ ตัวเองมาเป็นข้อต่อรองครั้งนี้ไหมล่ะอริสราถ้าคุณกล้าพอ... ผมก็จะลอง” “ทุเรศสิ้นดี!คุณกล้าพูดแบบนี้กับฉันที่เป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ได้ยังไง” “ทำไมผมจะพูดไม่ได้ในเมื่อความหมายที่คุณพูดออกมามันแปรเจตนาเป็นอย่างอื่น ได้ซะที่ไหนฉะนั้นสิ่งที่คุณเลือกว่ายอมตายดีกว่าจะขายที่ผืนนั้นให้ผมก็คง ไม่ต่างกันและส่วนไอ้ที่ที่ว่านั้นคุณจะขายหรือไม่ขายผมก็ไม่สนอีกแล้วเพราะ ตอนนี้สิ่งที่ผมต้องการมากกว่าสิ่งนั้นก็คือตัวคุณเข้าใจใช่ไหมอริสรา... ว่าไง จะยอมรับข้อเสนอดี ๆ หรือว่าจะยอมเสียตัวให้ผมดีล่ะ”
เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป มาติดตามพร้อมกันในพิพากษาพญามารเล่มนี้