รักลวงทะลวงใจ

ถ้าไม่มีปัญหาอะไร นี่ก็ได้เวลาอันเป็นมงคลแล้ว ถ้างั้นให้เจ้าบ่าวสวมแหวนเจ้าสาวเลยแล้วกัน สายตาเจ้าบ่าวเจ้าสาวประสานกันและกัน ก่อนที่ตรีภัทรจะสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของณัฐมน ทันใดนั้นเอกมัยกระโจมมาที่กลางวง เขาปัดมือทั้งสองทิ้ง ทำให้แหวนนั้นกลิ้งตกไปยังพื้น ก่อนจะกระชากเจ้าสาวให้ลุกให้ลุกขึ้น "ทำอะไรน่ะ เอก" คนเป็นพ่อลุกขึ้นกล่าวเสียงดัง "ผมไม่ยอมให้ณัฐแต่งงานกับนายตรี ไม่ยอมเสียเธอให้กับใครทั้งนั้น ทำไมทุกคนต้องขัดขวางผม ทำมัยทุกคนต้องทำร้ายผมแบบนี้ ผมไม่เข้าใจ กะแค่คำทำนานบ้าๆ นั้น ทุกคนถึงกับร่วมมือกันทำร้านจิตใจผม" เอกมัยตัดเพ้อเสียงเครือ "ผมต่างหากที่ควรเป็นเจ้าบ่าวไม่ใช้นายตรี!" บรรยากาศภายในงานเงี่ยบฉี่ ต่างคนต่างอึ้งงัน "ทุกคนก็รู้ดีว่าตอนแรกเธอเป็นเนื้อคู่ผม อยู่ๆ ก็มาบอกว่าเป็นความผิดพลาด คนที่เป็นเนื้อคู่ของณัฐคือตรี ถ้าบอกผมตั้งแต่ยังไม่เริ่มพิธีจับตัวส่งเกาะ ผมอาจทำใจได้ แต่นี้ทำไมต้องหลังจากเสร็จพิธีกำลังเตรียมงานแต่ง เห็นจิตใจผมเป็นอะไรเป็นหุ่นยนต์ที่ทำอะไรก็ได้หรือไงครับ ผมไม่ยอมให้งานแต่งงานนี้ดำเนินต่อไป ถ้าทุกคนอยากให้งานแต่งดำเนินต่อไป ก็มีทางเดียว......" "คือควักหัวใจผมออกไป!"