ต้องเนรเทศ (ปกแข็งสันโค้ง-มีแจ๊คเก็ตภาพวาดสี่สีหุ้มปก-เนื้อในกระดาษปอนด์)

“การหลบราชภัยมาอยู่ในประเทศเพื่อนบ้าน ใกล้กันเสียจนยากจะเล็ดลอดหลบสายตาผู้ล่า อยู่ตรงไหนก็ไม่เป็นความลับ และไม่มีระบบลี้ภัยสากลมารองรับ เหมือนปลาที่รู้ว่าตนมีภัย จะว่าย จะหลบลี้ไปทางไหน ก็ยังอยู่ในกระชังอันจำกัด...

“ลูกชายสองคนซึ่งตระหนักว่าชีวิตนี้เหลือพ่ออยู่คนเดียว แม่ไม่อยู่แล้ว จึงผลัดเวียนมาอยู่เป็นเพื่อนพ่อ พยายามชวนพ่อเที่ยวเล่น พาลงเล่นน้ำคลายเครียด นั่งจิบเบียร์กันบนหาดริมแม่น้ำใหญ่เมื่อน้ำลดหน้าแล้งเดือนมีนา ทั้งที่แท้จริงลึกๆ แล้วพวกเขาเครียดกว่าพ่อ เด็กหนุ่มไม่เคยผ่านประสบการณ์กดดันเช่นนี้มาก่อน สำหรับคนรุ่นเขา คงเหลือเชื่อว่าคนเราสามารถไล่ฆ่ากันได้เพราะคิดต่างทางการเมือง

“หลังเหตุการณ์ผ่านไปเป็นปีแล้ว ลูกชายจึงเผยเบื้องลึกย้อนหลังว่า ในค่ำคืนที่มานอนเป็นเพื่อนพ่อ ณ บ้านริมบึง กลางป่าเงียบสงัด ไม่มีไฟฟ้า ดาวเหนือบึงน้ำระยิบระยับ เขาฝันร้าย และฝังใจอยู่กับคำบอกเล่าของพ่อ ที่บอกว่า ชีวิตของพวกพ่อ เหมือนปลาอยู่ในกระชัง

“ลูกชายคนโตมาวาดภาพพ่อในระหว่างภัยคุกคาม ในภาพพ่อถอดเสื้อกำลังนั่งในเรือชมวิวคลายกังวล แต่ดูให้ดี เรือลำนั้นค้างติดแห้ง เพราะน้ำในบึงลดฮวบ เรือไปไหนไม่ได้ และถ้าดูใกล้ๆ สังขารของพ่อผอมโทรมมาก กี่ปีแล้วที่พ่อกรากกรำกับชีวิตเวิ้งว้างโดยลำพัง ชีวิตที่เหมือนเรือค้างแห้ง หาใช่มานั่งเรือกินลมชมบึง”

-วัฒน์ วรรลยางกูร, ต้องเนรเทศ น. 84

สำนักพิมพ์เลือกภาพวาดสีน้ำมัน “สงครามของพ่อ” โดย วนะ วรรลยางกูร มาใช้เป็นแจ็คเก็ตหุ้มปกของ "ต้องเนรเทศ" เพราะมันคือภาพเดียวกันกับที่วัฒน์ วรรลยางกูร บรรยายถึงไว้ข้างต้น (ปัจจุบันภาพนี้อยู่ในความครอบครองของพิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัย “ใหม่เอี่ยม” จ.เชียงใหม่)