เหมืองแร่ (แข็ง) เล่ม 2 - อาจินต์ ปัญจพรรค์

มันเป็นเวทีดัดสันดานข้าพเจ้าอย่างดุร้ายเป็นที่ทำมาหากินอย่างเผ็ดร้อน

มันทำโทษชายพเนจรจากกรุงเทพ

ด้วยความเงียบเหงาและสดที่จะหงอย

ในระยะเริ่มต้นมันทำคะแนนได้ดีมาก

เพราะว่าในระยะนั้นข้าพเจ้ามีหัวใจที่ท้อแท้สิ้นหวังเหมือนคนหนุ่มทั่วไปที่หมดหวังเสียตั้งแต่ยังเยาว์

"แต่แล้วในไม่ช้าที่นั่นก็กลายเป็นโลกที่ข้าพเจ้าภูมิใจและเป็นเจ้าของ มันได้พยายามที่จะให้คุณค่าแก่ชีวิตของคนทุกคน

แม้คนคนนั้นจะโง่เง่า ปัญญาอ่อน

ไม่จำเป็นจะต้องเป็นคนที่ฉลาดปราดเปรืองหรือมีสมรรถภาพของมนุษย์ยิ่งกว่าคนอื่น ที่นั่นมันได้ให้ความเข้มข้นโดยเสมอหน้า"