เล่าเรื่องเมืองเวียด

หนังสือเล่มนี้ถ่ยทอดประสบการณ์ยามเดินทางผ่านสายตาผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้เปี่ยมด้วยอารมณ์ "เล่าเรื่องเมืองเวียด" ของเธอมีบรรยากาศความเป็นบันทึกมากกว่าสารคดีท่องเที่ยว เพราะแทรกทัศนะและความรู้ พร้อมทั้งวิพากษ์วิจารณ์สิ่งไม่ชอบมาพากลอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่ประนีประนอมหรือสร้างภาพให้เห็นว่าตัวเองเป็นนักเขียนโรแมนติก หรือเป็นนักท่องเที่ยวผู้เข้าอกเข้าใจไปเสียทุกอย่าง

ทว่าเมื่อท้องฟ้าเป็นของค่ำคืน นิพัทธ์พรไม่เพียงบอกกล่าวถึงดวงดาวอย่า่งไร้ค่า แต่เอ่ยชื่อกลุ่มดาวที่คุ้นเคยอย่างแม่นยำเมื่อไปตลาด เธอก็พาผู้อ่านสนุกไปกับการค้นหาเต้าหู้รสอร่อยที่สุดเธอหมั่นไส้แกมรำคาญผู้ชายเวียดนามอย่างที่สุด และเข้าอกเข้าใจหัวอกผู้หญิงด้วยกัน เมื่อต้องลงไปเด็ดดอกไม้ในทุ่งอย่างพร้อมเพรียงครั้งเธอบรรยายถึงโบราณสถานยามเมื่อความมืดห่มคลุม ไม่ยากเลยที่ผู้อ่านจะกลืนน้ำลายและป้ายน้ำตาไปพร้อมๆ กัน....