ในเวลา กวีนิพนธ์ (ซีไรต์ ปี 2541)

ในเวลา เป็นบทกวีนิพนธ์ที่แสดงความคิดแหลมคมด้วยเนื้อหาหลากหลาย โดยกวีสามารถจับจังหวะลีลาของ โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ร่าย มาเรียงร้อยให้เห็นอัจฉริยลักษณ์ของกวีนิพนธ์ไทยอย่างช่ำชอง สร้างจินตภาพ กระทบอารมณ์ และให้ความรู้สึกลึกซึ้ง กวีใช้เวลาเป็นกรอบนำเสนอความคิดที่ว่า สรรพสิ่งล้วนเวียนว่ายอยู่ในมิติของกาลเวลา มนุษย์ต้องต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงอันเป็นสัจจะของโลกและชีวิตอยู่ตลอดเวลา มนุษย์กับเวลาเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันอย่างกลมกลืนจนไม่อาจแยกจากกันได้

...แรคำ ประโดยคำ ปลุกเร้าจิตสำนึกให้ผู้อ่านเห็นว่าท่ามกลางกระแสแห่งกาลเวลาและมายาคติในโลกปัจจุบันนั้น การมีมโนสำนึกอันประณีต จะทำให้มนุษย์สามารถสัมผัสความละเอียดอ่อนของสรรพสิ่งที่เกี่ยวข้องกับชีวิตได้ หากปราศจากการตระหนักในมโนสำนึกอันประณีตนี้แล้ว มนุษย์ก็จักถูกกลืนกินด้วยกาลเวลา กวีให้ฉุกคิดและหวนกลับมามองโลก มองชีวิตด้วยความมีสติ สุขุมรอบคอบ ด้วยจิตใจที่รู้เท่าทันความเปลี่ยนแปลงของโลก และกาลเวลา..