อริยสัจ ๔

สิ่งที่แสดงความสำคัญอย่างยิ่งยวดของอริยสัจอีกประการหนึ่งก็คือเมื่อพระบรมศาสดาทรงยกย่องพระสารีบุตรเป็นพระธรรมเสนาบดีนั้นทรงยกเอาการที่พระสารีบุตรมีความสามารถแสดงธัมมจักกัปปวัตตนสูตร (ซึ่งมีอริยสัจ ๔ เป็นหัวใจสำคัญอยู่นั้น) ได้ละเอียดลึกซึ้งเสมอด้วยพระองค์

เรื่องนี้แสดงว่าทรงถือเอาอริยสัจเป็นมาตรฐานเทียบความสามารถของพระสาวก ในที่บางแห่งตรัสอย่างตรงไปตรงมาว่า พอพระทัยในการสอนเรื่องทุกข์และเรื่องความดับทุกข์เท่านั้น ทั้งนี้เพราะเรื่องทุกข์และความดับทุกข์เป็นปัญหาเฉพาะหน้าของคนทุกคน เป็นปัญหาใกล้ที่สุดที่ทุกคนได้พบอยู่ทุกวัน

รวมความว่า อริยสัจ ๔ มีความสำคัญแน่ สมกับที่พระพุทธองค์ตรัสว่าเมื่อทรงแจ่มแจ้งในอริยสัจ ๔ ก็ทรงพอพระทัยว่าได้ตรัสรู้แล้ว และทรงหยุดการค้นคว้า ทรงเบิกบานพระทัย ประทับเสวยวิมุตติสุขอยู่ถึง ๗ สัปดาห์