เรื่องสั้นโนเบลชุดที่ 24 ทะเลกลืนเวลา

รวมเรื่องสั้นโนเบลชุด ทะเลกลืนเวลา

เมื่อทุกอย่างบนผืนแผ่นดินนี้ เป็นของพระเจ้าแผ่นดินเรือที่จะนำไปเกาะนิรนามนั้นจึงต้องขอพระราชทานจากพระราชาสายตานั้นแสร้งมองเห็นแผ่นดินอย่างเลือนรางในระยะอันไกลโพ้น แสร้งบังค้บเรือให้แล่นผ่านแผ่นดินอื่น แต่เมื่อหยุดเทียบท่า บรรดากะลาสีเรือต่างขึ้นฝั่ง ทอดทิ้งเขาไปจนหมดเหลือเพียงบรรดาเมล็ดพืชที่บัดนี้ได้งอกงามจากดินที่ทะลักแตกบนดาดฟ้าเรือ ฝนเพียงเล็กน้อยผ่านมาก็จะได้ผลิตผลงดงามพอแดดเปรี้ยงเที่ยงวัน เขาจึงเดินทางต่อเพื่อค้นหาตัวเอง...

เมื่อคลื่นม้วนตัวหอบขยะเกยฝั่ง ปลาตายกองพะเนินความสกปรกเปื้อนอยู่ตามชายฝั่ง ส่งกลิ่นกุหลาบโชยไปทั่วเมือง ผู้คนต่างหลงในรสกลิ่นนั้น ออกมารื่นเริงสังสรรค์อยู่ริมหาดกลิ่นนั้นผสมกับศพที่ถูกโยนจากหน้าผาทะเล ไม่มีที่ใดจะหนีกลิ่นนี้ได้มันอยู่ในลมหายใจ อุจจาระ อาหาร น้ำดื่ม คนทั้งเมืองคุยแต่เรื่องโชคลาภ ขณะยังสวมใส่เสื้อผ้าเก่าขาด ดนตรี การละเล่น มายากลขายยา มาเปิดการแสดง คนทิ้งบ้านไปอยู่ที่นั่นไม่เว้นแม้แต่บาทหลวง หากใครยังนอนอยู่บ้านก็ต้องรำคาญกับตัวหมัดที่คลานออกมาเมื่อได้กลิ่นมนุษย์