เขียนไว้เมื่อเป็นไม้ใกล้ฝั่ง

ชีวิตของอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ให้ภาพที่ดูขัดแย้งในตัวเอง ด้านหนึ่งเขาคือไอน์สไตน์นักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะผู้ไม่ปรารถนาอะไรมากไปกว่าโอกาสที่จะได้ศึกษาค้นคว้าธรรมชาติของ สรรพสิ่งไปตามลำพัง

อีกด้านหนึ่ง เขาคือไอน์สไตน์นักรณรงค์ทางด้านสังคมและการเมือง เขาใช้ความพยายามอย่างแข็งขันที่จะเข้าไปมีส่วนร่วมในการระงับสงครามในการปกป้องปิตุภูมิที่เป็นชาติของชาวยิว ในการเสนอให้อาวุธปรมาณูอยู่ภายใต้การควบคุมขององค์กรระหว่างชาติในการพิทักษ์สิทธิของปัจเจกชนที่จะได้พัฒนาศักยภาพแห่งความเป็นมนุษย์

“....เราช่วยกันสร้างอาวุธชนิดใหม่ขึ้นมาก็เพื่อป้องกันมิให้ศัตรูของมนุษยชาติบรรลุวัตถุประสงค์ของเขา ซึ่งตามความคิดของพวกนาซีก็คือการทำลายล้างและการกดคนลงเป็นทาส เรามอบอาวุธชนิดนี้ให้แก่ชาวอเมริกันและชาวอังกฤษก็เพื่อเอาไว้ปกป้องมนุษย์ทั้งโลก ปกป้องสันติภาพและเสรีภาพ แต่จนแล้วจนรอดเราก็ยังไม่เห็นว่า มีการประกันความปลอดภัยให้แก่สันติภาพและเสรีภาพเพื่อประเทศต่างๆ ตามที่ให้สัญญาไว้ในกฎบัตรแอ๊ตแลนติกแต่ประการใด....

“....แต่กระทั่งบัดนี้เราก็ยังเห็นภาพอันน่าสลดใจที่กองทัพ ‘ผู้ให้เอกราช’ ดำเนินการเข่นฆ่าประชาชนของประเทศที่เรียกร้องเอกราชและความเสมอภาคทางสังคม ทั้งยังอาศัยกำลังทหารเข้าสนับสนุนพรรคการเมืองและบุคคลสำคัญที่คอยรับใช้ผลประโยชน์อันมั่นคงของตนในประเทศเหล่านั้นอีกด้วย...

ข้อความข้างต้น จากเรื่อง ‘สงครามมีผู้ชนะแล้ว แต่สันติภาพยังไม่มี’ บทความชิ้นหนึ่งในหนังสือ “เขียนไว้เมื่อเป็นไม้ใกล้ฝั่ง” แม้อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์เขียนไว้เมื่อ ๗๐-๘๐ ปีมาแล้ว ครับ ทุกวันนี้ โลก – มนุษยชาติยังไม่มีสันติภาพและเสรีภาพ ชาติมหาอำนาจ – ประเทศ ‘ผู้ให้เอกราช’ ที่เคยได้รับการไว้วางใจจากประชาคมโลกให้ปกป้องสันติภาพและเสรีภาพ แต่กลับทำตนเป็น ‘ตำรวจโลก’ ทั้งรุกรานทั้งปล้นทรัพยกรของประเทศที่อ่อนแอกว่าด้วยวิธีการทางทหารและยุทธวิธีต่างๆ กรณีตัวอย่าง ‘การทำสงครามอ่าว’ รุกรานประเทศในภูมิภาคตะวันออกกลางเพื่อทรัพยกร – น้ำมันและในเมื่อเร็ววันนี้ ข่มขู่คุกคามต่อประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี (เกาหลีเหนือ) ให้ยุติการผลิตและสะสม ‘อาวุธนิวเคลียร์’ ในขณะที่ประเทศตนยังคงสะสมเพิ่มขึ้นตลอด

ไอน์สไตน์ยังเขียนไว้ให้เราช่วยกันสคิดต่อไป ว่า “....ผลจากการสร้างระเบิดปรมาณูทำให้ประชาชนที่อาศัยอยู่ในเมืองใหญ่ๆ ตกอยู่ภายใต้ภัยคุกคามของระเบิดมหาประลัยที่อาจระเบิดขึ้นได้ทุกหนทุกแห่งและทุกโอกาส สภาพการณ์เช่นนี้จะถูกลบล้างออกไปอย่างไม่มีปัญหาถ้าหากมนุษย์พิสูจน์ให้เห็นว่าตนเองคู่ควรกับคำว่า ‘โฮโมซาเปี้ยน’ ที่เขาอุตส่าห์สรรหามาเรียกตัวเอง....”

เรามาอ่านหนังสือเล่มนี้ เพื่อเข้าใจ ‘ประวัติศาสตร์’ – รู้แจ้งถึงปัญหาข้อเท็จจริงใน ความเดือดร้อน ความไม่มีสันติภาพและเสรีภาพของประชาคมชาวโลก จาก “เขียนไว้เมื่อเป็นไม้ใกล้ฝั่ง” หนังสือเล่มเล็กๆ ของอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ เถอะครับ