มอนโด

สีสันอันฉูดฉาดของวรรณกรรมร่วมสมัย  ทำให้เห็นมองเห็นทั้งภาพระยะใกล้และระยะไกล  เหมือนศาสตร์เชิงประจักษ์ที่บอกว่า  การที่โลกก้าวหน้าได้นั้นเพราะมีแว่น 2 อย่าง  แว่นที่ใช้ขยายสิ่งที่อยู่ใกล้ให้เราเห็นอะตอมของสสาร  กับแว่นขยายสิ่งไกล ๆ  ทำให้เราเห็นจักรวาล

            สมัยที่โลกแห่งข่าวสารอยู่ในแนวระนาบ  ชีวิตจริงอยู่บนอาคารแนวตั้ง  เรื่องเล่าอันหลากหลายทั้งแนวกว้าง  ยาวและสูง  อย่าง  “มอนโด”  รวมเรื่องสั้นรางวัลโนเบล  ชุดที่ 20  น่าจะได้ทำให้เราได้เห็นมิติหลากหลาย  เห็นเทพธิดาแพศยาของมาเกซ  เห็นการขายความโบราณอย่างงานของอานดริชและกอร์ดิเมอร์  เห็นคนเล็กคนน้อยอย่างงานของซิงเกอร์  และแฮมซุน  เห็นความใสบริสุทธิ์แม้ในโลกที่มืดหม่นอย่างงานของเกลซีโย  และมันโร  หรือเห็นการเสียดสี  ขบขัน  ในงานของม่อ  เหยียน

            มิติที่หลากหลายเหล่านี้คงจะพอเติมพลังแห่งสำนึกและความดีงามให้เกิดขึ้นกับพลเมืองอย่างเราได้

สารบัญ

- เจ้าของจดหมาย
- เทพธิดาผู้มาถึงเวลาหกโมงเย็น
- เพื่อนเก่า
- มอนโด
- ทาสสาว
- ผู้คนในเมืองชายฝั่งทะเล
- บนรางคู่ขนาน
- วิมานรักกลางป่าช้าของซือฟู
- ประวัตินักขียน