ห้องเรณู (วรรณกรรมไทย)

ห้องเรณู (วรรณกรรมไทย)

วิภาส ศรีทอง

สำนักพิมพ์ สมมติ

หนา 168 หน้า

เขาเหมือนอยู่ในโถงถ้ำอันสงบท่ามกลางอาณาจักรเมือกรา ผนังเป็นปุ่มปมคล้ายเกล็ดแก้ว สะท้อนแสงเรื่อแลดูเลื่อมพราวสบายตา ผิวของมันช่างอ่อนนุ่มเชิญชวนและวงขด คล้ายดอกไม้เบ่งบานอยู่ตรงโน้นบ้าง ตรงนี้บ้าง...

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เขาค้นพบความหวั่นหวาดขวัญผวา ที่ซ่อนอยู่ในจิตใจของผู้คน รวมถึงตัวเขาเอง มีอันตรายนำพรั่นพรึงอยู่รอบทิศดุจหมอกพิษที่มองไม่เห็น ภัยคุกคามเร้นอยู่ทุกหนแห่ง และผู้คนก็พร้อมจะประสานเสียงของความกลัว จนตื่นตระหนกแทบไม่เหลือสติ...

โรคระบาดผลักผู้คนเข้าสู่เบ้าหลอมเดียวกัน พฤติกรรม มุมมอง กิริยาอาการ กระทั่งสีหน้า ต่างล้วนดูว่างเปล่าและบึ้งตึงคล้ายกันจนแทบเป็นพิมพ์เดียว ทุกคนพากันปรับสายตาให้ชินกับความมืดมน กับวิถีดำรงอยู่ที่ร่วงลงสู่ระดับเตี้ยต่ำลงกว่าเดิม ชีวิตก่อนหน้ากลายเป็นความทรงจำที่แสนห่างไกล