ป่าดิบดงทึบและพรานอำลาไพร (ศรีปัญญา)

คุณ "สังคีต จันทนะโพธิ" เคยเขียนถึงแรงบันดาลใจในการเขียนเรื่องป่าของท่านเอาไว้น่าสนใจว่า "ป่าในอดีต ยังประทับรอยทรงจำอันยากแก่การลืมเลือนและก็ยากที่จะเข้าไปฝังใจหรือผูกพันในช่วงปัจจุบันที่ป่าเหลือน้อย ลูกจ้าง ลูกน้อง นายทุน ทำตัวเหมือนแมวขโมย ทั้งๆ ที่รัฐสงวนป่าเอาไว้ให้นักเขียน เขียนเรื่องของป่าอีก 1,000 ปีข้างหน้ามีวัตถุดิบเขียนเรื่องราวของป่าสืบสานเจตนนารมย์ต่อไป

เรื่องราวของป่าในช่วงที่มีการห้ามตัดไม้ทำลายป่าจึงได้ถูกถ่ายทอดออกมาเป็นหนังสือเพื่อคนรุ่นใหม่จะได้รู้และศึกษาเรื่องป่าซึ่งหาอ่านได้ยากเพราะใครๆ เข้าไปผจญภัยไม่ได้ ไร้ป่า ก็ไร้สารคดี"