ข้าพเจ้าทดลองความจริง อัตชีวประวัติของมหาตมา คานธี

สารบัญ

คำขอบคุณ
คำนำสำนักพิมพ์ในการพิมพ์ครั้งที่ ๔
คำนำสำนักพิมพ์ในการพิมพ์ครั้งที่ ๓
คำปรารภ โดย พระภัทรมุนี
FORWORD BY A.B. GOKHALE
คำนำ (คำแปล) โดย เอ.บี. โคขเล
จากผู้แปล
คำปรารภ โดย เอ็ม.เค. คานธี

บทที่ ๑. กำเนิดและบรรพบุรุษ
บทที่ ๒. ปฐมวัย
บทที่ ๓. แต่งงานตั้งแต่ยังเป็นเด็ก
บทที่ ๔. ในบทบาทของสามี
บทที่ ๕. ในโรงเรียนมัธยม
บทที่ ๖. เรื่องเศร้า
บทที่ ๗. เรื่องเศร้า (ต่อ)
บทที่ ๘. ลักทรัพย์และสารภาพผิด
บทที่ ๙. มรณกรรมของพ่อและความน่าบัดสีสองเท่าของข้าพเจ้า
บทที่ ๑๐. ลิ้มรสศาสนา
บทที่ ๑๑. เตรียมตัวไปอังกฤษ
บทที่ ๑๒. ถูกขับออกจากวรรณะ
บทที่ ๑๓. ถึงอังกฤษในที่สุด
บทที่ ๑๔. ทางเลือกของข้าพเจ้า
บทที่ ๑๕. ในบทบาทของสุภาพบุรุษอังกฤษ
บทที่ ๑๖. การเปลี่ยนแปลง
บทที่ ๑๗. การทดลองในเรื่องโภชนาการ
บทที่ ๑๘. ความกระดากอายคือเกราะกันภัยของข้าพเจ้า
บทที่ ๑๙. โรคร้ายแห่งความเท็จ
บทที่ ๒๐. เข้าใกล้ศาสนา
บทที่ ๒๑. "นิรพล เก พล ราม"
บทที่ ๒๒. นารายณ์ เหมจันทร์
บทที่ ๒๓. งานแสดงครั้งใหญ่
บทที่ ๒๔. เป็นเนติบัณฑิต-แต่แล้ว?
บทที่ ๒๕. ความหมดหนทางของข้าพเจ้า
บทที่ ๒๖. รายจันท์ ภาอี
บทที่ ๒๗. ข้าพเจ้าเริ่มชีวิตอย่างไร
บทที่ ๒๘. คดีแรก
บทที่ ๒๙. ความพิศวงงงงวย
บทที่ ๓๐. เตรียมตัวไปแอฟริกาใต้
บทที่ ๓๑. ถึงนาตาล (Natal)
บทที่ ๓๒. ประสบการณ์บางอย่าง
บทที่ ๓๓. บนเส้นทางไปสู่เมืองปรีโตเรีย
บทที่ ๓๔. ความยากลำบากที่เพิ่มขึ้น
บทที่ ๓๕. วันแรกในปรีโตเรีย
บทที่ ๓๖. ติดต่อกับคริสตศาสนา
บทที่ ๓๗. พยายามติดต่อกับชาวอินเดีย
บทที่ ๓๘. คำว่า "กุลี" มีความหมายอย่างไร ?
บทที่ ๓๙. เตรียมตัวสู้คดี
บทที่ ๔๐. ความกระวนกระวายในเรื่องศาสนา
บทที่ ๔๑. มนุษย์เป็นผู้เสนอ พระเจ้าเป็นผู้กำหนด
บทที่ ๔๒. ปักหลักในนาตาล
บทที่ ๔๓. การกีดกันทางผิด
บทที่ ๔๔. พรรคคองเกรสอินเดียแห่งเมืองนาตาล
บทที่ ๔๕. พาลสุนทรัม
บทที่ ๔๖. ภาษี ๓ ปอนด์
บทที่ ๔๗. ศึกษาศาสนาชนิดเปรียบเทียบ
บทที่ ๔๘. เป็นพ่อบ้าน
บทที่ ๔๙. สู่บ้าน
บทที่ ๕๐. ในประเทศอินเดีย
บทที่ ๕๑. กิเลสสองประการ
บทที่ ๕๒. การประชุมที่เมืองบอมเบย์
บทที่ ๕๓. ปูนาและมัทราส
บทที่ ๕๔. "กลับด่วน"
บทที่ ๕๕. เสียงกระหึ่มของมรสุม
บทที่ ๕๖. มรสุม
บทที่ ๕๗. การทดสอบ
บทที่ ๕๘. สงบหลังจากมรสุม
บทที่ ๕๙. การศึกษาของเด็ก ๆ
บทที่ ๖๐. จิตใจรับใช้ผู้อื่น
บทที่ ๖๑. พรหมจรรย์ (๑)
บทที่ ๖๒. พรหมจรรย์ (๒)
บทที่ ๖๓. กินอยู่อย่างง่ายๆ
บทที่ ๖๔. สงครามโบเออะ (Boer War)
บทที่ ๖๕. การปฏิรูปทางสุขาภิบาลและการบรรเทาทุกข์อันเกิดจากฉาตกภัย
บทที่ ๖๖. กลับอินเดีย
บทที่ ๖๗. ในประเทศอินเดียอีก
บทที่ ๖๘. เป็นเสมียนและคนเดินหนังสือ
บทที่ ๖๙. ในที่ประชุมใหญ่พรรคคองเกรส
บทที่ ๗๐. การออกขุนนางของ Lord Curzon
บทที่ ๗๑. เดือนหนึ่งกับท่านโคขเล (๑)
บทที่ ๗๒. เดือนหนึ่งกับท่านโคขเล (๒)
บทที่ ๗๓. เดือนหนึ่งกับท่านโคขเล (๓)
บทที่ ๗๔. ในนครพาราณสี
บทที่ ๗๕. ปักหลักในนครบอมเบย์
บทที่ ๗๖. ทดสอบศรัทธา
บทที่ ๗๗. สู่แอฟริกาใต้อีก
บทที่ ๗๘. ทำดีไม่ได้ดี
บทที่ ๗๙. เจ้าใหญ่นายโตจากเอเชีย
บทที่ ๘๐. กล้ำกลืนการเหยียดหยาม
บทที่ ๘๑. จิตใจเสียสละมีมากขึ้น
บทที่ ๘๒. ผลของการสำรวจตนเอง
บทที่ ๘๓. เสียสละเพื่อมังสวิรัต
บทที่ ๘๔. ใช้ดินและน้ำทดลองรักษาโรค
บทที่ ๘๕. คำเตือน
บทที่ ๘๖. งัดข้อกับอำนาจ
บทที่ ๘๗. ความทรงจำและการล้างบาปอันเป็นกุศล
บทที่ ๘๘. ความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับชาวยุโรป
บทที่ ๘๙. ความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับชาวยุโรป (ต่อ)
บทที่ ๙๐. มติอินเดีย หรือ Indian Opinion
บทที่ ๙๑. Coolie Location หรือ Ghettoes
บทที่ ๙๒. กาฬโรค (๑)
บทที่ ๙๓. กาฬโรค (๒)
บทที่ ๙๔. Location ในกองเพลิง
บทที่ ๙๕. มนต์ตรึงใจของหนังสือเล่มหนึ่ง
บทที่ ๙๖. นิคมฟินิกซ์ (Phoenix)
บทที่ ๙๗. คืนวันแรก
บทที่ ๙๘. นาย Polak กระโดดเข้ามาร่วมวงด้วย
บทที่ ๙๙. ผู้ที่พระเป็นเจ้าคุ้มครอง
บทที่ ๑๐๐. ชะโงกดูภาวะในบ้าน
บทที่ ๑๐๑. "กบฏ" ซูลู
บทที่ ๑๐๒. สำรวจจิตใจตนเอง
บทที่ ๑๐๓. กำเนิดของสัตยาเคราะห์
บทที่ ๑๐๔. ทดลองเพิ่มเติมในเรื่องโภชนาการ
บทที่ ๑๐๕. กำลังใจของกัสตูร์บาอี
บทที่ ๑๐๖. สัตยาเคราะห์ในบ้าน
บทที่ ๑๐๗. สู่การควบคุมตนเอง
บทที่ ๑๐๘. การอดอาหาร
บทที่ ๑๐๙. เป็นครู
บทที่ ๑๑๐. การฝึกอบรมทางหนังสือ
บทที่ ๑๑๑. การฝึกอบรมทางจิตใจ
บทที่ ๑๑๒. หญ้าคาในนาข้าว
บทที่ ๑๑๓. อดข้าวล้างบาป
บทที่ ๑๑๔. เดินทางไปพบท่านโคขเล
บทที่ ๑๑๕. บทบาทของข้าพเจ้าในสงคราม
บทที่ ๑๑๖. ความกระอักกระอ่วนใจของข้าพเจ้า
บทที่ ๑๑๗. สัตยาเคราะห์แบบย่นย่อ
บทที่ ๑๑๘. ความมีใจกว้างของโคขเล
บทที่ ๑๑๙. การรักษาโรคเยื่อหุ้มปอดอักเสบ
บทที่ ๑๒๐. สู่มาตุภูมิ
บทที่ ๑๒๑. ความทรงจำบางประการแห่งชีวิตทนายความ
บทที่ ๑๒๒. เล่นตลกหรือไร ?
บทที่ ๑๒๓. ลูกความกลายเป็นผู้ร่วมงาน
บทที่ ๑๒๔. ลูกความของข้าพเจ้าพ้นภัยมาได้อย่างไร
บทที่ ๑๒๕. ประสบการณ์ครั้งแรก
บทที่ ๑๒๖. กับท่านโคขเลในเมืองปูนา
บทที่ ๑๒๗. ขู่หรือ ?
บทที่ ๑๒๘. ศานตินิเกตัน
บทที่ ๑๒๙. ความทุกข์ของผู้โดยสารรถไฟชั้นที่ ๓
บทที่ ๑๓๐. อยากเข้าเป็นสมาชิกสมาคม
บทที่ ๑๓๑. กุมภเมลา
บทที่ ๑๓๒. ลักษมัน ฌูลา (สะพานโยงข้ามแม่น้ำคงคา)
บทที่ ๑๓๓. จัดตั้งอาศรม
บทที่ ๑๓๔. ทดสอบบนทั่ง
บทที่ ๑๓๕. ยกเลิกระบบจ้างคนงานที่มีสัญญาผูกมัด
บทที่ ๑๓๖. จุดด่างของคราม
บทที่ ๑๓๗. ชาวพิหารผู้สุภาพ
บทที่ ๑๓๘. เผชิญหน้ากับอหิงสา
บทที่ ๑๓๙. ถอนข้อกล่าวหา
บทที่ ๑๔๐. วิธีปฏิบัติการ
บทที่ ๑๔๑. ผู้ร่วมงาน
บทที่ ๑๔๒. เข้าถึงหมู่บ้าน
บทที่ ๑๔๓. เมื่อผู้ว่าราชการเป็นคนดี
บทที่ ๑๔๔. ความสัมพันธ์กับแรงงาน
บทที่ ๑๔๕. เหลียวไปดูอาศรม
บทที่ ๑๔๖. อดอาหาร
บทที่ ๑๔๗. สัตยาเคราะห์ที่เขทา (Kheda)
บทที่ ๑๔๘. "ขโมยหัวต้นหอม"
บทที่ ๑๔๙. อวสานของสัตยาเคราะห์ที่เขทา (Kheda)
บทที่ ๑๕๐. ใฝ่ฝันที่จะสร้างความสามัคคี
บทที่ ๑๕๑. การรณรงค์เพื่ออาสาสมัคร
บทที่ ๑๕๒. ใกล้เงื้อมมือมัจจุราช
บทที่ ๑๕๓. กฎหมายเราแลตต์และวิจิกิจฉาของข้าพเจ้า
บทที่ ๑๕๔. ภาพที่น่าอัศจรรย์
บทที่ ๑๕๕. สัปดาห์ที่น่าจดจำนั้น (๑)
บทที่ ๑๕๖. สัปดาห์ที่น่าจดจำนั้น (๒)
บทที่ ๑๕๗. ความผิดพลาดอันใหญ่หลวงเท่าภูเขาหิมาลัย
บทที่ ๑๕๘. "นวชีวัน" และ "Young India"
บทที่ ๑๕๙. ในแคว้นปัญจาบ
บทที่ ๑๖๐. ปัญหาขิลาฟัตกับการคุ้มครองชีวิตวัว
บทที่ ๑๖๑. การประชุมพรรคคองเกรสที่เมืองอมฤตสระ
บทที่ ๑๖๒. เข้าพรรคการเมืองคองเกรส
บทที่ ๑๖๓. กำเนิดผ้าขาดี้ (Khadi Cloth)
บทที่ ๑๖๔. หาได้ในที่สุด
บทที่ ๑๖๕. การสนทนาที่ทรงคุณค่า
บทที่ ๑๖๖. กระแสน้ำที่ไหลเชี่ยว
บทที่ ๑๖๗. ที่เมืองนาคปุระ
บทที่ ๑๖๘. ลาก่อน