ออกเสียงอังกฤษให้เจ๋ง

เห็นหัวข้อเรื่องก็อย่าแปลกใจหรือเกิดอาการทางประสาทว่าอะไรกันอีกที่อ่านมาไม่รู้กี่เล่มต่อกี่เล่มทำไมยังไม่เก่งอีก คุณผู้อ่านต้องไม่ลืมว่าเมื่อขึ้นชื่อว่าภาษาแล้ว มันมีให้เราปวดหัวเล่นตั้งสี่ทักษะ ก็ลองไล่ลงไปสิตั้งแต่อ่าน ฟัง พูดและเขียน ไอ้ทักษะอ่าน (คนเดียวในใจหรืออ่านออกเสียงในหมู่คนไทยหรือชนชาติแถบเอเชียนั้นมันไม่หนีกันเท่าไรนัก) แต่พอไปออกเสียงให้ฝรั่งที่ไม่ดองฟังนั่นสิมันคือตัวปัญหาล่ะ เพราะมันกินเลยไปถึงการออกเสียงในแต่ละพยางค์บ่อยไปที่ตัวอักษรตัวเดียวกันนั่นแหละดันอ่านไปได้ตั้งหลายอย่าง นี่ยังไม่รวมถึงการออกเสียงสูงเสียงต่ำ การลงน้ำหนักคำ และการดัดจริตใส่สำเนียงฝรั่งอีกต่างหาก

ทักษะที่คู่กันก็คือ การอ่านและการเขียน ถ้าอ่านมากก็จะมีโอกาสเขียนได้มาก และทักษะการฟังก็คู่กับทักษะการพูด ถ้าฟังมากก็มีโอกาสพูดได้มาก แต่ต้องไม่ลืมว่าการฟังนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะมันมีตัวแปรตั้งมากมาย เริ่มตั้งแต่การออกเสียงการฟังนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะมันมีตัวแปรตั้งมากมาย เริ่มตั้งแต่การออกเสียงในแต่ละคำก็ต่างกันไปแล้วนั่นเป็นประการแรก ไหนจะแบ่งเป็นภาษาอังกฤษแบบอังกฤษ (คนอังกฤษขนานแท้) และอังกฤษแบบอเมริกันเข้าไปอีก และก็ยังไม่หนำใจยังพ่วงไปด้วยภาษาอังกฤษแบออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ที่กำลังมีบทบาทในการสื่อสาร ไอ้ตัวสำเนียงนั้นช่างมันเถอะเพราะอย่างไรซะมันก็ยังพอเดากันได้เมื่ออยู่ในรูปประโยคแต่ที่สำคัญคือ การออกเสียงคำให้ถูกต้องและลงน้ำหนักที่พยางค์ให้ถูกที่ต่างหากที่ควรให้ความสนใจ เคยเห็นไหมคนไทยที่พูดภาษาอังกฤษสำเนียงดี (มีกลิ่นอายฝรั่งเข้าไปทำให้แลดูดีแต่สื่อกันไม่รู้เรื่อง) กับอีกประเภทหนึ่งคือมุ่งเน้นความเป็นไทยแท้แต่ออกเสียงถูกต้อง สื่อได้เป็นอย่างดี หากต้องเลือก ก็ขอเลือกเป็นประเภทหลังดีกว่า เพราะถ้าคุณไม่ได้เกิดและโตที่ประเทศที่คุณต้องการเรียนภาษาแล้วไซร้ ฝึกอีกกี่ชาติก็เป็นได้แค่ฝรั่งหงิกๆ ง่อยๆ เท่านั้น เผลอๆ ข้างในหนอนขึ้นอีกต่างหาก