ครูเอก ผู้ชายเล่นสีแห่งเมืองน่าน

เขาชักชวนเหล่าเด็กหนุ่มในหมู่บ้าน มาทุ่มเทพลังหนุ่มกับสิ่งคิดค้นใหม่ๆ เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้แก่กัน วัยกำลังอยากทดลองสิ่งใหม่ๆ ไม่น่าเชื่อว่าฮ่อมจะเข้ามาอยู่ในความสนใจของพวกเขาหล่านั้น เด็กหนุ่มแต่ละใบหน้าที่อาสามาช่วยงานนั้นดูผ่านตาก็คะเนได้ว่า เขาเก็บส่วนขาดๆ เกินๆ ที่ถูกทิ้งอยู่ในหมู่บ้าน เอามาประกอบส่วนให้มีคุณค่าความหมายขึ้นมาใหม่ เขาส่งผ่านความคิดจินตนาการในงานผ้าไปถึงลูกหลานมรดกหมู่บ้านที่มีชีวิต ถ้าเริ่มต้นความสัมพันธ์กันด้วยสี สีก็น่าจะย้อนกลับมาช่วยเติมเต็มชีวิตขาดวิ่นพวกเขาได้

“ถ้าเราสามารถผลิตทุกอย่างได้หมด เราจะเป็นอิสระ อะไรๆ ก็อยู่นี่แล้ว เมล็ดพันธุ์ ที่ดิน คนทอก็อยู่นี่ สีย้อมก็อยู่นี่ ทุกอย่างทุกขั้นตอนเรามีแล้ว เหลือแต่ทำอย่างไรให้กลับมาเชื่อตัวเอง พบจุดยืนของตัวเอง ผ้าชิ้นนี้มาจากที่นี่นะ ใช้วัสดุที่นี่ สีที่นี่ ลายที่นี่ ฝีมือของคนที่นี่ มันเป็นงานฝีมือของท้องถิ่นจริงๆ...”

ความฝันของครูเอก