MAILBOX

ผมเขียนจดหมายถึงผู้คนในหนังสือเล่มนี้เพื่อถามและบอกพวกเขาถึงเรื่องต่างๆ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่ได้เขียนไว้ก็คือ ผมอยากจะบอกพวกเขาว่า It is fun to be in the same decade with you เหมือนที่รูสเวลต์เคยบอกเชอร์ชิล ผมสนุก-ที่ได้มีชีวิตอยู่โดยรู้ว่ามีชีวิตอื่นๆ ดำรงอยู่ด้วย รูสเวลต์นั้นอายุสั้นเกินกว่าจะได้เห็นผลของ ‘ความสนุก’ ที่เขาและเชอร์ชิลร่วมมือกันทำขึ้น พวกเราทุกคนก็เป็นอย่างรูสเวลต์ นั่นคือไม่มีใครรู้หรอกครับ ว่าเราจะมีชีวิตอยู่นานพอได้เห็นผลของ ‘ความสนุก’ ในการมีชีวิตของเราไหม แต่ถ้าเรารู้สึก ‘สนุก’ กับการมีชีวิตอยู่ได้ มองเห็นคุณค่าของชีวิตได้ ‘เล่น’ กับชีวิตได้ ต่อให้เราถูกชีวิต ‘เล่น’ เอาจนทุกข์ทนถึงนาทีสุดท้าย-ชีวิตก็ยังมีคุณค่าอย่างยิ่ง ครั้งหนึ่ง มารี คูรี เคยเขียนจดหมายถึงญาติของเธอว่า One never notices what has been done; one can only see what remains to be done- ไม่มีใครรู้หรอกว่าทำอะไรสำเร็จไปแล้วบ้าง เรารู้เพียงว่ายังเหลืออะไรที่ต้องทำอีกบ้างเท่านั้น ผมอยากให้เธอเขียนจดหมายประโยคนี้ถึงรูสเวลต์เหลือเกิน โตมร ศุขปรีชา