ปาจารยสาร ปีที่ 51 ฉบับที่ 3 (กันยายน - ธันวาคม 2565)

ปาจารยสาร ปีที่ 51 ฉบับที่ 3 (กันยายน-ธันวาคม 2565)

เจาะลึกเรื่องราวของ "สมเด็จโต" พระเกจิเถราจารย์ ผู้มีปฏิปทาจริยาวัตรน่าเลื่อมใส เป็นที่เคารพนับถือเป็นอย่างมาก ตั้งแต่พระมหากษัตริย์จนถึงสามัญชน และสิ่งสำคัญอีกประการหนึ่งคือ "คาถาชินบัญชร" นับว่าเป็นบทสวดมนต์นอกพระปริตรที่ได้รับความนิยมสูงสุดในสังคมไทย เพราะเป็นคาถาสำคัญในการปลุกเสก "พระสมเด็จฯ จักรพรรดิแห่งพระเครื่อง" ที่มีชื่อเสียงเคียงคู่ไปกับสมเด็จพระพุฒาจารย์ลำดับที่ 5 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ พระมหาเถระ 5 แผ่นดิน นามว่า "โต พรหมรังสี"

ครั้นภายหลังสิ้นสุดสงครามมหาเอเชียบูรพา เรื่องราวของพระมหาเถระรูปนี้ยิ่งได้รับการขยายความพิสดารเคียงคู่ไปกับความเฟื่องฟูของตลาดพระเครื่อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผลงานของ ฉันทิชัย (ฉันทิชย์ กระแสสินธุ์, พ.ศ. 2451-2516)

ดังที่ ส. ศิวรักษ์ ย้อนรำลึกไว้ว่า “ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 มักเห็นคุณฉันทิชย์หมั่นไปมาหาสู่อยู่กับท่านเจ้าคุณอาจารย์เนือง ๆ แต่ก็เป็นการรู้จักคุณฉันทิชย์ฝ่ายเดียว เพราะต่างวัยกันมาก ที่ทราบก็เห็นคุณฉันทิชย์ไปขอให้ท่านพระภัทรมุนีรับรองคัมภีร์โหราศาสตร์ที่คุณฉันทิชย์ชำระ ไปขอให้ท่านเล่าเรื่องเกี่ยวกับสมเด็จพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) โดยที่คุณฉันทิชย์ได้เอ่ยชื่อท่าน ขอบพระเดชพระคุณไว้ให้ปรากฏในหน้าหนังสืออยู่เสมอ ๆ”

ฉันทิชย์เริ่มเผยแพร่เรื่องราวของสมเด็จโตผ่านวิทยุกระจายเสียงเมื่อ พ.ศ.2492 และทยอยเขียนลงเป็นตอน ๆ ในวารสารตำรวจของพลตำรวจโท เผ่า ศรียานนท์ จนต่อมารวมเล่มขายดิบขายดีเมื่อ พ.ศ.2495