ดอก รัก พิมพ์ครั้งที่ 2

10 เรื่องสั้น ความรักของเหล่าดอกไม้

ที่ทั้งบอบบาง ฟุ้งฝัน หวานซึ้ง ตรมเศร้า

ทิ้งกลิ่นหอมจางยาวนานไว้ในหัวใจ

“แววมยุรา เฟื่องฟ้า พุดพิชญา แก้ว ดาหลา บัว ราตรี ลิลี่ โบตั๋น โรส

ฉันมีข่าวดีมาบอก เรื่องรักของพวกคุณกำลังถูกเล่าอีกครั้ง

ฉันมองว่าดอกไม้และความรักเหมือนกันอยู่อย่าง คือ

ผลิบาน-โรยไป เกิดขึ้น-ดับลง อย่างไม่อาจบังคับและฉุดรั้ง

หากแต่เป็นเรื่องของฤดูกาลและเวลาที่เหมาะสม

ความเหมาะสมที่ฉันว่ามิได้หมายถึงบรรทัดฐานของมนุษย์ผู้ใดเลย หากแต่เป็นการสมควรแล้วแก่เวลา เป็นเรื่องเดียวกับที่บอกกันว่า อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด

ฉันไม่รู้ว่าจะเอาวิทยาศาสตร์มาอธิบายอย่างไรดี แต่การที่เราจะรักใครสักคนสุดหัวใจ เรากำหนดกะเกณฑ์ล่วงหน้าเองได้หรือว่าต้องเป็นคนไหน เลือกพบเขาในวันไหน สบตากันตอนไหน และจะรักกันไปยาวนานเพียงไร ความรักและความสัมพันธ์นั้นลี้ลับ บางที ฉันจึงยกให้โชคชะตาเป็นตัวอธิบาย

คนเราเปลี่ยนไปได้ทุกวัน ฉันรู้ แต่ความเชื่อหนึ่งนี้ยังอยู่กับตัวมาเสมอ เมื่อรักเกิด ฉันจึงยินดี และหากจะดับลงเมื่อไร ความเชื่อนี้จะช่วยให้ฉันยอมรับได้ เช่นเดียวกับดอกไม้ที่บานและโรยไปตามกาลเวลาและอย่างมีเหตุผล”

— ตินกานต์

ส่วนหนึ่งจากคำนำนักเขียน

พร้อมโปสต์การ์ดและที่คั่นอย่างละ 2 ใบ