เกลือศรัทธา

“สถานที่บางแห่งก็ห่อหุ้มด้วยประวัติศาสตร์ราวกับเป็นคนคนหนึ่ง ที่บรรจุเรื่องราวและร่องรอยเอาไว้มากมาย ร่องรอยเหล่านั้นปรากฏทั้งบนผิวกายและภายในความทรงจำซึ่งส่งสะท้อนเสียงของประสบการณ์ออกมา ร่องรอยอาจสวยงามหรือน่าเกลียดอัปลักษณ์ในสายตาอันหลากหลายของใครต่อใคร แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ร่องรอยก็ช่วยให้บุคคลหรือสถานที่ยืนตระหง่านข้ามกาลเวลาจนอาจเรียกได้ว่าเป็น ‘ประวัติศาสตร์ส่วนตัว’”

-กมลกา จิตตรุทธะ

จากคำตามท้ายเล่ม : เหมืองเกลือ

กลิ่นของท้องทะเลปลุกเขาให้ตื่น

เขาได้กลิ่นของคลื่นทะเลที่ซัดเข้าสู่ฝั่งอย่างต่อเนื่อง

เขาได้กลิ่นไม้เก่าของเรือหาปลา

เขาได้กลิ่นของปลาสดที่ขึ้นจากเรือ

เขาได้กลิ่นของผืนทรายชายฝั่งยามต้องแสงแดด

และสุดท้ายเขาได้กลิ่นของเกลือ

-อนุสรณ์ ติปยานนท์

จากภาคผนวกท้ายเล่ม : ประวัติศาสตร์การต้มเกลือ-เหมืองเกลือวีลิชก้าและบ่อพันขัน