ป่าน้ำผึ้ง

“ความรักนั้นมีรสหวานในเบื้องต้น ขมขื่นในเบื้องกลางและมีรสจืดสนิทในบั้นปลาย" ใครบางคนที่มีความอาวุโสมากกว่าเคยกล่าวถ้อยคำนี้ให้เขาได้ยินในวัยเยาว์ ในครั้งนั้นเขาหาได้แยแสหรือใส่ใจในมันไม่ วัยหนุ่มที่โลดเถลิงไม่หลงเหลือช่องว่างสำหรับถ้อยคำวกวน กำกวมหรือแลดูทรงภูมิดังกล่าว แต่ทว่าเมื่อกาลเวลาผ่านไปและวัยของเขาเติบโต เขากลับระลึกถึงถ้อยความนี้บ่อยครั้งเต็มที