ผิดกลิ่น แปลกหน้าในแดนอารยธรรม: Exile and the Kingdom / Albert Camus

(ผิดกลิ่น แปลกหน้า) ในแดนอารยธรรม

เป็นวรรณกรรมรือสร้างเรื่องเล่าแม่แบบ

ซึ่งเดิมต้องมีลักษณะของมนุษยนิยม (humanism)

ความเชิงบวกที่เป็นปฏิฐาน (positivism)

มโนทัศน์ (logocentrism) หรือความมืองค์รวม (totallism)

เพราะโลกหลังอาณานิคมและหลังสงครามความคิดเรื่องเสรีภาพแตกต่างออกไป

สร้างสังคมสมัยใหม่เป็นสังคมยัปปี้ที่ซับซ้อน

ขณะวรรณกรรมฝรั่งเศสซึ่งพยายามอิงเข้ากับปรัชญาเกิดขึ้นอย่างโดดเด่น

อย่างงานในกลุ่มของ ฌอง ปอล ซาร์ตร์

เมื่อ อัลแบร์ต กามูส์ สร้างงานที่แปลกออกไป

ให้ความสำคัญกับความเป็นชายขอบ

อันเป็นหมุดหมายสำคัญต่อวรรณกรรมหลังยุคโครงสร้างและสมัยนิยม

ให้วรรณกรรมทำหน้าที่เป็นตัวชาดก มิใช่ปรัชญาหัวข้อธรรม

ให้มองเห็นชีวิตในแง่มุมความคิด ความเชื่อ ในหลายมุมหลายด้าน

เหมือนมองจากสายตาคนนอก โดยมีสังคมชายขอบ

และคนเล็กคนน้อยที่เป็นภาพแทนความจริงอันเป็นศูนย์กลาง

การก้าวออกจากขนบเดิมของอัลแบร์ต กามูส์

ย่อมส่งผลต่อท่าทีและเกิดวิวาทะว่าเขาหลุดออกจาก การเป๋ากระหม่อม'

และ 'สายสะดือ' ของปรัชญาเอกซ์ซิสต์

นั่นเองที่กามูส์ได้อธิบายความชับช้อนโดยความจริงของมนุษย์ เป็นคำคมที่ว่า..

ผมรักแม่มากกว่าความยุติธรรม..

เป็นการบอกว่าโลกหลังจากนี้ไม่ได้เชื่อมั่นต่อโครงสร้าง

และอุดมการณ์ใดเพียงหนึ่งเดียว