คำคม อารมณ์ขัน ปริศนาธรรม หลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ

บุคคลทั่วไปหากมิได้พินิจพิจารณาอย่างมีสติปัญญา ถึงตัวตนที่แท้จริงาของหลวงพ่อคูณ มักจะมีความเข้าใจว่า หลวงพ่อคูณเป็นเพียงพระเกจิอาจารย์ที่แกร่งกล้าสรรพวิชาวิทยาคม มิเช่นนั้นท่านคงจะมิได้สมณศักดิ์ “พระเทพวิทยาคม”..กระมัง ?

แต่หากได้พบและได้สนทนาธรรม จะทราบทันทีว่า ท่านคือ พระขลังที่มีคลังธรรม มากล้นท่านเป็น “ปราชญ์ชาวบ้าน” ที่ผสานผสมระหว่าง พุทธาคม และ พุทธธรรม เอาไว้อย่างแนบเนียน

หลวงพ่อคูณได้สนทนาธรรมกับหลายๆ คน ต่างกรรมต่างวาระแสดงให้เห็นความเป็นนักปราชญ์ที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใต้ทีท่าของพระบ้านนอก นั่งยองๆ พูดจาตรงไปตรงมา ภาษา มึง-กู และอารมณ์ขัน

หากแต่เราเชื่อว่า ภายในจิตวิญญาณของหลวงพ่อคูณท่านเป็นพระที่เปี่ยมด้วยเมตตาจริงๆ คือมีจิตเมตตาเป็นที่ตั้ง แม้ในยามที่วัดบ้านไร่มีปัญหาหรือมีความขัดแย้งเกิดขึ้นระหว่างลูกศิษย์ หลวงพ่อคูณท่านได้ตัดสินใจเดินจากวัดบ้านไร่ไปอย่างเงียบๆ

พร้อมทั้งกล่าวปริศนาธรรมเอาไว้ว่า

“เป็นธรรมดา เปรียบเสมือนต้นไม้หากมีลูกไม้ ย่อมจะเป็นที่จิกกินของสัตว์หรือนกแม้กระทั่งคน หากแม้นเมื่อหมดลูกหมดผล ก็หมดการแก่งแย่ง แต่อีกไม่นานต้นไม้นั้นก็จะออกลูกออกผลมาให้ เป็นเช่นนี้เรื่อยไป”

ว่ากันว่า ไม่เคยมีใครพบเห็นหลวงพ่อคูณกราดเกรี้ยวหรือทุกขเวทนากับเหตุการณ์ร้ายๆ ที่เกิดขึ้นภายในวัดอันเนื่องจากรายได้ที่มากมายมหาศาลที่ประชาชนมาทำบุญด้วยศรัทธาในบารมีของท่าน

แต่สิ่งที่หลวงพ่อคูณแสดงออกมาทุกครั้งในการให้สัมภาษณ์หรือสนทนาธรรม ได้แสดงให้เห็นว่า ท่านนั้นมีจิตที่แจ่มใส หมดสิ้นแล้วซึ่งกิเลส เป็น “พระผู้ให้อย่างแท้จริง” เป็นที่พึ่งของผู้คนทั้งทางโลกและทางธรรมอย่างแท้จริง

หนังสือเล่มนี้ได้รวบรวม คำคม-คำสอนอันเป็นปริศนาธรรมและอารมย์ขันของท่านที่เรียบง่าย แต่ถ้าตีความ-คิดตามและทำตามสักนิด...ชีวิตคุณจะเปลี่ยนไป