ระบอบพระมหากษัตริย์ที่มีประชาธิปไตยเป็นการปกครอง

หนังสือเล่มนี้เป็นการศึกษาประวัติศาสตร์กฎหมายไทยจากรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2492

ซึ่งนับได้ว่าเป็นต้นแบบของบทบัญญัติหมวดพระมหากษัตริย์ที่รัฐธรรมนูญในภายหลังได้นำมาสืบสานต่อยอด

โดยใช้รายงานการประชุมรัฐสภาที่พิจารณาร่างรัฐธรรมนูญฉบับนี้เป็นขอบเขตหลักในการศึกษา

เนื่องจากรัฐสภาเป็นองค์กรที่มีอำนาจพิจารณาและให้ความเห็นชอบร่างรัฐธรรมนูญดังกล่าวและสมาชิกสภาผู้แทนหลายนายได้อภิปรายอย่างมีหลักการตรงไปตรงมา วิพากษ์วิจารณ์ความไม่เหมาะสมของบทบัญญัติต่าง ๆ ด้วยความมุ่งหมายให้พระมหากษัตริย์ดำรงสถานะที่เหมาะสมในรัฐธรรมนูญ อย่างที่ไม่อาจพบได้อีกในการประชุมรัฐสภาในยุคหลัง จึงเป็นเรื่องอดีตที่น่าสนใจอันยังคงมีประโยชน์ต่อปัจจุบันและอนาคตในกาลสมัยที่การศึกษาเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์เป็นที่สนใจของนักเรียนนักศึกษา และประชาชนทั่วไป