หน้าต่างสีชมพู ประตูสีฟ้า

หน้าต่างสีชมพู ประตูสีฟ้า เป็นนวนิยายที่เขียนในระยะแรกๆ ดังนั้นจึงมีอารมณ์ ความรู้สึก รวมทั้งตัวละครที่มาจากคนใกล้ชิดในครอบครัวมากกว่าเรื่องอื่นๆ จึงไม่ได้มีแต่ความผูกพันในแง่การเขียนอย่างเดียว หากยังมีความผูกพันต่อตัวละครซ้อนลงไปด้วย การที่นวนิยายเรื่องนี้ปรากฏตัวอยู่เงียบๆบนถนนวรรณกรรมทำให้ฉันเป็นห่วง กลัวเขาในเรื่องจะไม่เป็นที่รักและผูกพันของคนอ่าน แต่ปรากฏว่าปฏิกิริยาจากผู้อ่านเป็นปฏิกิริยาแบบเงียบๆ เช่นกัน บางเวลาก็จะมีวัยรุ่นหนุ่มสาวนักอ่านเดินมาบอกยามเจอกันว่า ชอบเรื่องนี้มาก บ้างก็บอกว่า ชอบมาตั้งแต่ตีพิมพ์ใน ‘หญิงไทย’ การได้ยินเช่นนั้นทำให้ฉันมีความสุขอยู่เงียบๆ ในระหว่างนั้น ก็จะมีคนทาบทามติดต่อขอซื้อนวนิยายเรื่องนี้ไปทำละครอยู่หลายครั้งหลายหลายครา แต่เนื่องจาก ‘ชื่อดี’ แต่ ‘เรื่องเด็ก’ จึงทำให้คณะละครหายเงียบไปทุกครั้งทุกคราเช่นกัน จนกระทั่งครั้งนี้ เมื่อเด็กๆ กลายเป็นที่ ‘สนใจยิ่ง’ ของตลาดขึ้นมา ‘หน้าต่างสีชมพู ประตูสีฟ้า’ ก็ได้โอกาสแสดงตน ฉันจึงได้แต่หวังว่า คณะละครจะทำให้โอกาสของเด็กที่จะได้รับความรักความเข้าใจจากผู้ใหญ๋จะแผ่ขยายขึ้น ในขณะที่หนังสือที่ฉันรักเล่มนี้ก็จะมีโอกาสแสดงตนเพื่อความรักความเข้าใจในเด็กที่ทวีขึ้นเช่นเดียวกัน