เมรัยพิฆาต (ปกอ่อน)

ผู้อ่านที่ได้อ่านนวนิยายเรื่องนี้คงจะต้องยอมรับว่า นี่ไม่ใช่ความบันเทิงในความหมายทั่วไป แต่เป็นงานวรรณกรรมที่กระตุ้นทั้งอารมณ์และกระตุ้นทั้งความคิดด้วยภาพชีวิตที่ห่างไกลจากความน่าพิสมัย สุนทรียศาสตร์แห่งธรรมชาตินิยม มิใช่แนวคิดอันตื้นเขินที่ว่า ภาพแห่งความดีงามเท่านั้นที่จะกระตุ้นให้เกิดความดีงามได้ หากแต่ภาพที่ทำให้ผู้อ่านเกิดความขยะแขยง รังเกียจ ชิงชัง และทำให้เกิดความปวดร้าว ก็สามารถกระตุ้นความสำนึกในมโนธรรมที่อยู่เบื้องลึกของมนุษย์ทุกผู้ทุกนามได้ ถ้า เมรัยพิฆาต คืองานที่ว่าด้วยความพ่่ายแพ้ นักเขียนเช่นโซลาก็ตั้งความหวังไว้ลึกๆ ว่า ขอท่านผู้อ่านได้โปรดปรับโลกนี้ให้เป็นที่ที่เราท่านพอจะครองชีวิตอยู่ได้ตามอัตภาพ และโปรดหาที่ให้คนยากไร้ได้มีโอกาสมีชีวิตไปวันหนึ่งๆ โดยมิต้องถูกเมรัยพิฆาตก็คงจะเพียงพอแล้ว เมรัย ณ ที่นี้จึงมิใช่เป็นสิ่งที่เป็นรูปธรรมเท่านั้น หากแต่เป็นตัวแทนแห่งความชั่วร้ายที่ฝังอยู่ในส่วนลึกของมนุษย์ด้วย ผู้ที่ครองสติเอาไว้ได้เท่านั้น จึงจะสามารถต่อสู่กับอำนาจฝ่ายต่ำจนประสบชัยชนะ รอดพ้นจากการเป็นเหยื่อของเมรัย นั่นคือความคิดที่โซลาต้องการสื่อแก่ผู้อ่าน ในท้ายที่สุดแล้ว เราก็คงจะต้องขอบคุณเขาที่ให้ความมั่นใจแก่เราได้ว่า วรรณกรรมเป็นสมบัติอันล้ำค่าของมนุษยชาติด้วยเหตุที่ว่า ปากกามีพลังเหนือศาสตราทั้งหลายทั้งปวง.