อาจารย์เป๋งถามตรงขงเบ้ง

ผมเอง : ...ข้าน้อยมีนามว่า "เป๋ง" นะขอรับ
               ขอคารวะท่านอาจารย์ครับ
ขงเบ้ง : จงทำตัวตามสบายเถิด
               จะพูดคุยอะไร ก็ขอให้ใช้ภาษาตามยุคสมัยของท่านเกิด
ผมเอง : ท่านอาจารย์ขงเบ้งรับข้าน้อย เป็นลูกศิษย์ได้ไหมขอรับ..?
ขงเบ้ง : เพื่อให้ช่วงว่างแห่งการสนทนานี้แคบและชัดเจนมากที่สุด
               เราทั้งสองคน สนทนากันเยี่ยงมิตรสหายต่างกาลเวลาเถิด
               ข้าฯอยากรู้ในโลกของท่าน ท่านใคร่รู้ความในโลกของข้าฯ
               หมื่นจอกมิอาจเมามาย หากได้พบเจอคู่สนทนาที่ถูกใจ
ผมเอง : ท่านอาจารย์ขงเบ้งจะให้ผมเรียกนามท่านอย่างไรดีครับ
ขงเบ้ง : ท่านสะดวกจะเรียกข้าฯว่าอย่างไร ก็จงเรียกตามนั้นเกิด
              เพราะว่านามนั้น ไม่มีความสำคัญอันใดกับข้าฯอีกแล้ว
ผมเอง : ถ้าอย่างนั้นแล้ว ผมขออนุญาตเรียกท่านอาจารย์ว่า...
               "ท่านขงเบ้ง" ตามความผูกพันคุ้นเคยของผมนะครับ
ขงเบ้ง :  ยินดี...ยินดี...
ผมเอง : ...เอาล่ะ !
              ถ้าอย่างนั้น เรื่องทุกเรื่องที่ผมอยากรู้หรือว่าสงสัยมานาน
              ก็ขออนุญาตถามท่านขงเบ้งให้สิ้นข้อสงสัยไปเลยนะครับ
              เริ่มเลยนะ...ตอนนี้ ท่านขงเบ้งมีอายุเท่าไหร่ แล้วครับ...??

และแล้ว...การสนทนา "ถามตรงขงเบ้ง" ก็ได้เริ่มต้นขึ้นนับจากนี้...