ประยุทธ์ไม่ใช่สฤษดิ์: พลวัตรัฐราชการไทยฯ (แข็ง)

คำถามสำคัญที่สุดต่อวงการรัฐศาสตร์และการศึกษาการเมืองไทยก็คือ ภายใต้บริบทที่แตกต่างอย่างมากจากสมัยจอมพลสฤษดิ์ ขณะเดียวกันสถาบันทางการเมืองที่มีความเป็นตัวแทนและกลุ่มพลังทางการเมืองภายนอกระบบราชการก็มีความเติบโตเข้มแข็งเป็นอย่างมาก เหตุใดระบบราชการไทยจึงยังสามารถเข้ามายึดกุมอำนาจนำได้อีกครั้ง?

ในระยะหลังเหตุการณ์ “14 ตุลาคม 2516” ต่อเนื่องจนถึงสมัยรัฐบาลพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ ก็ปรากฏคำอธิบายจากนักรัฐศาสตร์และนักสังเกตการณ์ทางการเมืองว่า ความเป็นระบอบอำมาตยาธิปไตยในการเมืองไทยเริ่มเข้าสู่ระยะถดถอย ขณะที่สถาบันทางการเมืองอื่นๆ รวมถึงกลุ่มพลังทางสังคมต่างๆ เริ่มมีความเข้มแข็ง สามารถขยายบทบาททั้งในทางการเมืองและในทางนโยบายมากขึ้น กระทั่งภายหลังเหตุการณ์ “พฤษภาฯ 2535” ถึงกับมีการตั้งข้อสังเกตว่า ระบอบอำมาตยาธิปไตยได้จบสิ้นแล้ว แต่การรัฐประหารโดยชนชั้นนำในกองทัพทั้งใน พ.ศ. 2549 และโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน พ.ศ. 2557 ได้ทำให้ระบบราชการทั้งในฝ่ายกองทัพและพลเรือนกลับเข้ามามีบทบาทนำอีกครั้ง กระทั่งหลายคนได้ตั้งข้อสังเกตว่า นี่เป็นการกลับมาอีกครั้งของระบอบอำมาตยาธิปไตยหรือรัฐราชการหรือไม่?