จดหมายถึงพ่อ

พ่อเป็นเกณฑ์มาตรฐานของการวัดทุกสิ่งของผมแล้วพ่อไม่ได้ปฏิบัติตามสิ่งที่พ่อออกคำสั่งห้ามผม ดังนั้นโลกจึงแบ่งเป็นสามส่วนสำหรับผม ส่วนแรกผมเป็นทาส มีชีวิตอยู่ใต้ระเบียบกฎเกณฑ์ที่สร้างไว้สำหรับผมเท่านั้น ซึ่งผมไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมผมถึงไม่สามารถทำตามระเบียบกฎเกณฑ์นั้นได้ โลกส่วนที่สองที่อยู่ห่างไกลจากส่วนของผมนั้นเป็นโลกที่พ่ออยู่ซึ่งเกี่ยวข้องกับการปกครอง การออกคำสั่ง และความขึ้งโกรธเนื่องจากไม่มีผู้ปฏิบัติตามและโลกส่วนที่สามซึ่งคนอื่นๆ ใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุขโดยไม่มีคำสั่งและการต้องปฏิบัติตาม ผมรู้สึกอับอายอยู่ตลอดเวลาไม่ว่าตอนที่ผมทำตามคำสั่งของพ่อ นี่คือความอับอายเพราะว่าคำสั่งเหล่านั้นใช้เฉพาะกับผมเท่านั้น หรือว่าตอนที่ผมดื้อดึง นั่นก็เป็นเรื่องอับอายเช่นกันเพราะผมหาญกล้าอย่างไรที่ดื้อดึงกับพ่อ หรือตอนที่ผมไม่สามารถทำตามได้ เพราะว่าผมไม่มีพละกำลัง ไม่ได้หิวอาหาร และไม่ได้คล่องแคล่วว่องไวเหมือนดั่งที่พ่อเป็น โดยที่พ่อคาดหวังว่านั่นเป็นเรื่องปกติธรรมดาสำหรับผม และนี่คือความน่าอับอายใหญ่หลวง วิธีการนี้ไม่ได้กระตุ้นให้เด็กคิดไตร่ตรอง แต่กระทบกระเทือนความรู้สึกของเด็กเป็นอย่างมาก

พ่อปกครองโลกทั้งโลก

จากเก้าอี้โยกของพ่อ