สาบเสือ

ในยุคที่ยังไม่มีผู้คนเข้าไปบุกรุก ป่ามีความอุดมสมบูรณ์มากที่สุด ต้นไม้ใหญ่แต่ละต้นหลายคนโอบ เรียงรายกันแน่นขนัด สัตว์ป่าก็มากมาย ตั้งแต่เล็กขึ้นไปถึงใหญ่ ดุร้าย และเป็นอันตรายอย่างยิ่ง เมื่อป่าดีมีความชุ่มชื้น แหล่งน้ำสำคัญจึงมีมากมายทั้งเล็กและใหญ่ เป็นต้นกำเนิดของแม่น้ำหลายสายในภาคตะวันออก

ป่านี้มาถึงจุดเสื่อมเมื่อมีคนมากขึ้น และทางการเปิดให้บริษัทรับสัมปทานเข้าไปทำไม้ เมื่อประมาณเจ็ดสิบที่ผ่านมา คือเมื่อราว พ.ศ. 2480

หลังจากนั้นเป็นต้นมา ป่าก็ถูกบุกรุกอย่างหนัก ทั้งการตัดไม้ ถากถางทำไร่และตันถนนหลายสายผ่านกลางป่า จนมาถึงเวลานี้ ป่าชั้นดีเหลือเพียงต้นไม้เล็กแบบป่าละเมาะ และมีพื้นที่เพียงไม่กี่ตารางกิโลเมตร

ในระหว่างช่วงเวลาก่อนที่ป่าจะหมด มีเรื่องราวน่าสนใจมากมายของคนที่เข้าไปทำไม้ในยุคแรกๆ ต้องผจญกับความลำบาก และอันตรายหลายรูปแบบทั้งจากสัตว์ร้าย ไข้ป่า และบรรดาคนด้วยกัน

ผู้เขียนได้ใช้ประสบการณ์ของการเข้าไปเห็นป่า ในยุคกว่าห้าสิบปีที่ผ่านมาบวกกับคำบอกเล่าของชาวป่ายุคเก่าที่ได้รู้จัก นำมาเขียนเป็นนวนิยายเรื่องนี้