ฟ้าบางแห่งร่ำลาเมฆฝนไปเนิ่นนาน

เรื่องเล่าที่เลื่อนลอยไร้หมุดหมายและปราศจากจุดจบ เรื่องเล่าหลายเรื่องเป็นเช่นนั้น

[…] เราต่างยึดโยงรูปธรรมแบบพิมพ์เดียวกันนั้นเอาไว้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคล้ายกลางคืนเข้ามาแทนที่กลางวัน และเป็นดั่งเช่นกลางวันที่เคลื่อนเข้ามารุกไล่ความมืด ต่างกันตรงที่โลกใบใหม่มีการแบ่งช่วงกลางวันและกลางคืนไม่เท่ากัน เป็นไปได้ว่าใครบางคนอาจมีชีวิตมืดมืดตลอดกาล ขณะอีกหลายคนอาจไม่มีโอกาสได้สัมผัสแสงจันทร์ในยามราตรีอีกต่อไป […]

บางส่วนจาก ความตายและจดหมายฉบับสุดท้ายจากกวีหนุ่ม

[…] ผมอาจไม่เจอคุณอีก ชั่วชีวิตที่บางสิ่งจะบรรจบอย่างพอดีอาจมีเพียงหนเดียว เพราะโลกที่กลมเกินไปในคิดฝันของนักเดินทาง ทว่าความจริงมันแบนราบไปยังเส้นขอบฟ้า ตรงออกไปเรื่อยๆ เหมือนขอบกระดาษในหน้าหนังสือ และราวกับการหลงวนอยู่บนม้าหมุน โดยไม่รู้ว่ามีมือใดมาเหวี่ยงไม่รู้หยุด […]

บางส่วนจาก ปาดังเบซาร์