กวีตาย

        แปดปีผ่านไป ผมหวนกลับมาเยือนเมืองเล็ก ๆ ริมฝั่งแม่น้ำนี้แห่งนี้อีกครั้ง เรื่องราวชวนสยองบนท่ารือแต่ครั้งโน้นกลับสงบนิ่งอยู่ในใจ มันนิ่งเฉยอย่างประหลาดดุจเดียวกันปลาสวายซึ่งผมเห็นลอยอยู่ข้างเรือเมื่อวันนั้น ขณะหนึ่งผมรู้สึกเสมือนนี่เป็นการเดินทางมาเยือนเพื่อนเก่า ทว่าด้วยจิตใจซึ่งมิได้ยินดียินร้าย ไม่ว่าเขาจะคงอยู่หรือตายจากไปแล้วก็ตาม หลายคนพยายามพรรณนาให้ผมเห็นถึงความตายอันมหัศจรรย์ของเขา คำเล่าขานถึงความตายดูเป็นจริงเป็นจัง รู้ซึ้งทกขั้นตอน กระทั่งผมนึกคลางแคลงว่านั่นจะเป็นความตายจริง ๆ ของเขาหรือเปล่า...?

                (จากเรื่อง ความตายของบุรุษไปรษณีย์)

                ตามธรรมเนียม อัตราเรื่องของนักเขียนแต่ละคนย่อมไม่เท่ากัน ทั้งนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณภาพของงานเขียน หรืออายุการทำงานของนักเขียน หรืออายุการทำงานของนักเขียน แต่อยู่ที่ชื่อเสียงและอัตราค่าเรื่องที่พูดถึงนี้ นักเขียนหาได้มีสิทธิ์ตั้งขึ้นมาเอง อาจพอนับเป็นสถิติได้ว่า นักเขียนซึ่งทำงานมายี่สิบ-สามสิบปี มีอัตราค่าเรื่องมากกว่านักเขียนประเภทฝึกหัด แต่นั่นก็เป็นตรรกะซึ่งเกี่ยวพันกับชื่อเสียงอยู่ดี นักเขียนซึ่งมีอายุงานย่อมสั่งสมชื่อเสียงขึ้นเป็นเงาตามตัว ทั้งนี้มีให้เห็นเหมือนกัน นักเขียนแก่หง่อม ทวนนับวันเริ่มต้นเขียนไม่ออกอีกแล้ว แต่ยังคงเวียนว่ายอยู่ในชะตาเดียวกับนักเขียนฝึกหัด

                (จากเรื่อง มูลค่า)

สารบัญ

- ความตายของบุรุษไปรษณีย์

- กวีตาย

- มูลค่า

- ผู้นำครอบครัว

- เด็กหญิงทั้งสาม

- เหล่าเด็ก ๆ