เกร็ดความคิดบนก้าววิ่ง

เหมือนเช่นผู้อ่านทุกคน ผมรู้จักมูราคามิผ่านตัวหนังสือ กล่าวให้ชัด ต้องอ่านและคิดตาม 'ทุกตัวอักษร' ตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้าย ไม่ว่าหนังสือเล่มนั้นจะสั้นหรือยาว หนึ่งเล่มหรือสิบกว่าเล่มที่ถ่ายทอดออกมาเป็นภาษาไทยแล้ว

มองการเลือกสรรถ้อยคำ ได้เห็นการสานอารมณ์เนิบนาบนำไปสู่ความหม่น และภาวะติดขัดชะงักงันในโลกที่หมุนไปรวดเร็ว

การระบายโลกด้วยสีเทา แต้มความสดใสน้อยนิดพอให้ชุ่มชื่น นับเป็นงานบั่นทอนสุขภาพอย่างยิ่ง เพราะยากจะหลีกหลบความอึดอัดขัดข้องไม่ให้กระเซ็นเปื้อนตัว

ในเล่มนี้ได้อ่านชีวิตของมูราคามิ และวิธีการเติมพลังให้แกร่งเพื่อจะทำงานที่ตนรัก-เขียนนิยายสืบไป

มองในแง่หนึ่ง เรารู้จักทำนองชีวิตของยอดนักเขียนผู้นี้ได้ดีขึ้น ชื่นชมการต่อสู้เงียบงันที่ไม่ได้ประกาศให้โลกได้รับทราบ

และในอีกแง่ ผู้อ่านก็สมควรลุกมาออกกำลังกายเสริมความแกร่งให้ตนเองมากขึ้น เพื่อจะได้ทำงานที่ตนรัก-เสพอรรถรสจากตัวหนังสือต่อไปอีกยาวนาน

-นพดล เวชสวัสดิ์